Normy znakowania odzieży roboczej

Europejskim normom wydajności podlega większość środków ochrony indywidualnej. Zgodnie z dyrektywą dotyczącą ochrony pracowników, wprowadzony został podział na trzy kategorie bezpieczeństwa. Zgodnie z tymi normami odbywa się znakowanie odzieży, która ma chronić pracowników przed określonymi zagrożeniami.

Znakowanie odzieży roboczej

Odzież robocza zabezpiecza lub zastępuje własną odzież pracownika, podczas pracy w warunkach narażonych na wystąpienie czynników szkodliwych dla zdrowia. Asortyment ten musi spełniać wymagania określone w Polskich Normach. Odzież robocza powinna być zgodna z PN-P-84525:1998, czyli normą dotyczącą ubrań roboczych oraz ich przeznaczenia. Zawarte w niej wymagania dotyczą m.in. projektowania, produkcji oraz oceny roboczych ubrań, w kwestii technologii ich wykonania, wymiarów oraz właściwości technicznych i użytkowych. Ubrania te nie podlegają obowiązkowej certyfikacji. Nie jest zatem konieczne znakowanie odzieży roboczej odpowiednim znakiem CE.

Znakowanie odzieży ochronnej

Niezależnie od kategorii, odzież ochronna powinna spełniać wymogi w zakresie znakowania, ustalone przez normę EN ISO 13688. Są w niej określone wymagania dotyczące oznaczenia wielkości, ergonomii oraz nieszkodliwości znakowania odzieży ochronnej. Norma ustala też informacje, które producent obowiązkowo musi dostarczyć razem ze swoim asortymentem. Wymogi te powinny być stosowane wspólnie z inną normą, dotyczącą szczegółowych wymagań dla wykonania określonego wyboru. Pozwala to na zapewnienie większej ochrony przed danym zagrożeniem.

Kategoria I

Odzież I kategorii zabezpiecza jedynie przed niewielkimi zagrożeniami i posiada podstawową strukturę. Ocena poziomu jej skuteczności uzależniona jest od doświadczeń samego pracownika. W przypadku wzrostu oddziaływania określonego zagrożenia, jego skutki można rozpoznać właśnie poprzez wpływ na ubiór. Odzież I kategorii to ubrania wykonane z trudnopalnych, pyłochłonnych lub odpornych na kwas tkanin. Nie podlega ona procedurze oceny zgodności przez określone jednostki, więc nie jest konieczne jej znakowanie.

Kategoria II

Odzież II kategorii chroni przed bardziej konkretnymi czynnikami. Nie stanowi jednak środka ochronnego przed zagrożeniami życia lub zdrowia. Do tej kategorii należy odzież zabezpieczająca pracownika przed przecięciem oraz przed kontaktem z silnymi substancjami chemicznymi. Wyróżnia się również odzież przeznaczoną dla spawaczy i odzież ostrzegawczą, stosowaną przede wszystkim przez służby drogowe.

Kategoria III

Do III kategorii zalicza się odzież wysoce specjalistyczna, posiadająca złożoną konstrukcję. Przeznaczona jest do ochrony pracownika przed zagrożeniem życia lub zdrowia. Ubrania należące do tej kategorii zabezpieczają przed czynnikami, które mogą wywołać groźne następstwa, a ich bezpośrednie skutki są trudne do szybkiego zidentyfikowania. Do tej kategorii zaliczają się m.in. przeciwchemiczne kombinezony, a także ubrania zabezpieczające przed płomieniami, promieniowaniem jonizującym, temperaturą powyżej 100 st. Celsjusza czy rozległymi rozpryskami substancji gorących.

Artykuł powstał przy współpracy sklepu internetowego z produktami BHP: Specto